کلام قدیمی مشهور:
«الدَّرسُ حَرفٌ وَ التَّکرارُ اَلفٌ»
تذکراتی که برایتان سودمند به نظر می رسد را تکرار کنید و در موردشان فکر کنید
مثلا یک هفته با یک تذکر همراه باشید، منظورم فقط تذکراتی که در این وبلاگ می خوانید نیست
تجربه نشان داده، اگر از تذکرات به دور باشید (غفلت)، پس از گذشت مدت زمانی کوتاه، در جایی خواهید بود که گمانش را نمی کردید...
بیشتر از اینکه از یک رفتار بترسید، از یک تفکر و جریان فکری بترسید
اگر شخصی خطایی می کند یا حتی کار مثبتی انجام می دهد، ببینید این عمل ریشه در باور او دارد یا نه، اگر اینطور بود باید نگران یا شاد باشید...
به نظرتون چقدر به یاد خدا باشیم کافیه؟!
معمولا واسه چیزایی زیاد وقت میذاریم و باید وقت بذاریم، که ارزش بالایی دارند و اولویت یک زندگی ما هستند...
حالا بگید واسه یاد خدا چقدر وقت بذاریم؟!
میگن دین به ما گفته: دنبال فلان چیز و فلان کار و فلان حال "نرو"
باعث دوری از یاد خدا میشه!
انصافا این حرف چه اشکالی داره؟ چی میشه فریز بشیم در یاد خدا؟!
باگ و اشکال ارتباط مستمر با خدا چیه؟
شیطان چه ادله ای برای ما اقامه می کند؟
ارتباط زیاد خسته کننده است؟! بیشتر مورد امتحان قرار می گیریم؟!
دوری و دوستی بهتره؟! اینجوری اشتیاق ما بیشتره؟!
این نوع ارتباط واسه از ما بهترونه؟!
و سخن آخر :
برای ارتباط بیشتر با خدا برنامه ای هم داریم؟!
چطور می تونیم دوزش رو بالا ببریم؟