یه تذکر برای کسانی که قصد بدست آوردن نمرات بالای ایمانی را دارند:
امام زمان را هم چون پدری مهربان و دلسوز ببینیم و صدا بزنیم، باید بدانیم که او نسبت به ما دارای رفق و مداراست ولی ارتباط ما خیلی محدود است، اگر باور داریم که می شنود و به فکر ماست، صدایش بزنیم و اگر باور نداریم از او نشانه ای بخواهیم...
با او درد دل کنیم، مانند زمانی که در کنار او، توفیق ملاقات داریم
برای یک دوستدار امام زمان، دور بودن از ایشان، توجیهی ندارد...
عزیزترین بستگانت را که خیلی با ایشان در ارتباط هستی در نظر بگیر !
هر اتفاق خوشایند و ناخوشایندی برایت می افتد به او انتقال می دهی و با او درد دل می کنی، هر روز مقیدی با او در تماس باشی، به مناسبت های مختلف احوال او را می پرسی، اگر نفعی به تو می رسد، او را هم شریک می کنی...
و اگر در جایی امید استجابت دعا داری، برای او دعا می کنی...
آیا با امام زمان هم اینگونه ای؟
اگر که هستی، خوشا به حالت!
