یه وقتایی،یه جاهایی...
حال دلت اینقده خوبه که دوست داری دنیا همونجا خشکش بزنه...
زمان بایسته و اون فرصت رو از دست ندی!
یا اینکه اون موقعیت مدام ریپلی بشه
یکی از اون جاها "بین الحرمینه"
وقتی میری زیارت...
سر از پا نمی شناسی، شور عجیبی در دل داری، شوقی همراه اشک...
واقعیت اینه، هر چی با معرفت تر باشی، قلبت بیشتر متوجه این بارگاهه
مدام با خودت میگی: "حسین" کجا و ما کجا؟ میدونی کجا اومدی؟
اولش باورت نمیشه، بعدش نمیدونی باید چیکار کنی
این حالتو نمی تونی برای کسی وصف کنی! چون هیچ جا مثل حرم نیست...
"Spiritual Connection"
